بخش اعظمی از اقتصاد جمهوری اسلامی ایران را بنگاههای بزرگ دولتی و نیمه دولتی تشکیل میدهند که بیش از 80 درصد اقتصاد کشور را در اختیار خود دارند. این موضوع هر چند با توجه به نقش قابل توجه بنگاههای درگیر در فرایندهای استخراج و پالایش و فروش نفت خام و فرآوردههای آن، صنایع پتروشیمی و صنعت گاز در کشور طبیعی به نظر میرسد؛ اما در عمل موجب باعث وابستگی شدید اقتصاد کشور و بودجه دولت به این بخش و افزایش اهمیت بنگاههای بزرگ فعال (و اغلب دولتی) در این صنایع در اقتصاد کشور شده است. این در حالی است که بنگاههای کوچک و متوسط (SME) از نظر تعداد بنگاهها، بخش اعظمی از بنگاههای اقتصادی کشور را تشکیل میدهند.
آمارها نشانگر آن هستند که بیش از 8/95 درصد بنگاههای اقتصادی کشور بنگاههای خرد (نیروی کار بین 9-1 نفر) و 6/3 درصد بنگاههای کوچک (نیروی کار بین 49-10 نفر) هستند. این بنگاهها با وجود سهم کم از تولید ناخالص داخلی، به تنهایی بیش از یک میلیون شغل را در کشور ایجاد کردهاند.
تعریف بنگاههای کوچک و متوسط
برای مفهوم بنگاههای کوچک و متوسط در کشورهای مختلف تعاریف گوناگونی ارایه شده است. این تعاریف بسته به شرایط اقتصادی و صنعتی حاکم بر هر کشور، دارای تفاوتهایی با یکدیگرند. این تفاوتها عموماً در معیارهای مورد استفاده برای تعریف بنگاههای کوچک و متوسط خود را نشان میدهند. مثلاً: در آمریکا بنگاهی که کمتر از 500 نفر پرسنل داشته باشد، یک بنگاه کوچک و متوسط به حساب میآید یا در چین معمولاً به بنگاههایی با کمتر از 100 نفر پرسنل بنگاه کوچک و با تعداد کارکن بین 101 تا 500 نفر بنگاه متوسط میگویند...
دریافت متن کامل
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
مديريت مالي دریافت: 1392/5/13 | پذیرش: 1393/6/18 | انتشار: 1393/6/18