چکیده: (2393 مشاهده)
کشور ما از منابع غنی و ارزشمند انسانی، طبیعی و فرهنگی برخوردار است و برای تبدیل این منابع به منافع پایدار و بالنده، باید قابلیتهای
سازمانی برای هماهنگسازی و استفاده از این سرمایه های عظیم، تقویت شود. در بررسی میدانی که گروه مشاوران مک کینزی طی سال
2014 به انجام رسانده است، نیمی از پاسخ دهندگان ساخت قابلیتهای سازمانی را در میان سه اولویت اصلی سازمان خود برشمرده اند.
مدل تعالی سازمانی بنیاد کیفیت اروپا و همچنین ویرایش جدید مدل جایزه ملی تعالی سازمانی ایران نیز توجه ویژه ای به قابلیتهای
سازمانی داشته است. با این حال، موضوع قابلیتهای سازمانی هنوز در کشور ما به طور کامل رمزگشایی نشده است و آرای مختلفی در
ارتباط با آن وجود دارد.
برخی معتقدند که در شرایط کنونی، بدون بهبود در شرایط محیطی )تقویت جایگاه ایران در محیط جهانی و بهبود فضای کسب وکار(
نمیتوان امید زیادی به افزایش بهره وری منابع در کشور داشت. از سوی دیگر، برخی صاحب نظران قابلیتهایی چون رهبری، وحد ت آفرینی،
نخبه پروری، مدیریت بحران، و تولید علم و فناوری را اهرم هایی برای تحول در سطح ملی و بنگاهی میدانند و برخی دیگر بر لزوم تقویت
قابلیتهایی چون مدیریت هزینه، انگیزش منابع انسانی، اعتمادسازی، مدیریت اطلاعات، رهبرسازی، مدیریت تغییر و کارآفرینی سازمانی
تأکید دارند. این در حالی است که عده ای از اساس مفروضات پیشین در رابطه با بهره مندی کشور از منابع سرشار از قبیل سرمایه اجتماعی
و فرهنگ پیشرفت را زیر سؤال میبرند و با اشاره به مواردی چون کیفیت پایین آموزش، محدودیت منابع مالی، مشکل در انتقال فناوری به
کشور، سیاستهای نامناسب دولتی، معضلات فرهنگی و چالشهای اخلاقی، صورت مسئله را با پیچیدگی بیشتری مواجه میکنند. البته این
سکه روی دیگری نیز دارد: بعضی از افراد کشور را از لحاظ منابع و قابلیتهای درونی در شرایط مطلوبی ارزیابی میکنند و مسئله تحول در
سطوح خرد و کلان کشور را در جایی دیگر، یعنی تغییر در جه تگیریهای فکری، سیاستها و برنامه ها تعریف مینمایند.
پیچیدگی این موضوع و اختلاف دیدگاهها تدبیر را بر آن داشته است تا با برگزاری میزگردی با حضور چند تن از صاحب نظران علمی و
اجرایی، به عارضه یابی فشرده ای پیرامون قابلیتهای سازمانی در ایران بپردازد و رهنمودهایی را برای مدیران ارشد کشور و سازما نهای
ایرانی فراهم آورد.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
عمومی دریافت: 1393/11/29 | پذیرش: 1393/11/29 | انتشار: 1393/11/29