ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

در گذشته دستیابی به مزیت رقابتی را ناشی از سه منبع سنتی شناخته شده، یعنی توان مالی، توانایی فنی- تکنولوژی و توان استراتژیک میدانستند. این در حالی است که دستیابی به این سه منبع تنها بخشی از کاری است که سازمانها برای حفظ مزیت رقابتی پایدار باید انجام دهند. در دنیای پرتغییر کنونی، ایجاد و ارتقای قابلیتهای سازمانی تنها راه بقا و توسعه کسب وکارها محسوب میشود البته وقتی در مورد قابلیتهای سازمانی صحبت میکنیم، باید توجه داشت که سازمانها فکر نمیکنند، تصمیم نمیگیرند و منابع را تخصیص نمیدهند بلکه این افراد هستند که این وظایف را بر عهده دارند. این بدان معناست که بسیاری از دانسته ها و مهارتهای مورد نیاز سازمان در ذهن و اندیشه کارکنان قرار دارد و تا زمانی که دانش و مهار تهای مرتبط با قابلیتهای سازمانی به صورت رسمی و نظاممند ثبت و تسهیم نشود، نمیتواند به عنوان یک قابلیت سازمانی در نظر گرفته شوند. از سویی دیگر، در فضای پررقابت کنونی و با وجود سیستم های ارتباطی و اطلاعاتی موجود، تنها سازمانهایی میتوانند در میدان رقابت باقی بمانند که قدرت یادگیری و تطابق بالاتری دارند. از اینرو، یادگیری به عنوان یکی از قابلیتهای اساسی مورد توجه سازمانهای امروزی است. از آنجا که همه قابلیتهای سازمانی محصول یادگیری سازمان هستند، قابلیت یادگیری را میتوان در بالاترین رتبه در بین قابلیتهای سازمان در نظر گرفت؛ چیزی که در ادبیات موضوع از آن به عنوان قابلیت پویا یاد میشود؛ یعنی توان بازسازی و ساخت قابلیتهای سازمانی و ایجاد مزیتهای رقابتی بر اساس آ نها. اهمیت این موضوع سبب شده است تا موضوعاتی نظیر یادگیری سازمانی و سازما نهای یادگیرنده مورد توجه اندیشمندان عرصه سازمان و مدیریت قرار گیرد و کتابها و مقالات متعددی را به خود اختصاص دهند.

متن کامل [PDF 174 kb]   (1 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---