ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر

جهان امروز جهان تغییر و تحول است. به ندرت روزی را
بدون نوآوری و تغییر در تولید یا وضعیت خدمات سپری
م یکنیم ] 1[. تغییرات سریع فناوری بر همه سازمانها به
خصوص سازمانهای بزرگ صنعتی تأثیر بسیاری میگذارد
و غفلت از آن باعث سقوط سریع سازمان میشود.
سازمانها از ارکان مهمی از قبیل سرمایه، نیروی انسانی،
فناوری و مدیریت تشکیل یافت هاند که به زعم بسیاری از
صاحبنظران، در این بین، نیروی انسانی مهمترین رکن
است، زیرا کارایی سازمان منوط به انجام وظایف درست
و صحیح این نیروها، چه در دایره صفی و چه در دایره
ستادی است ] 2[. در چنین شرایطی بیشتر سازما نها به
دنبال را هحلی برای تطبیق به این شرایط هستند. راه حلی که
توسط بیشتر صاحبنظران عنوان شده، آموزش و بهسازی
منابع انسانی است ] 1[. اجرای آموزش و بهسازی نیروی
انسانی سبب میشود تا افراد بتوانند متناسب با تغییرات
سازمانی و محیط، به طور مؤثر فعالیتهایشان را ادامه
داده و برکارایی خود بیفزایند. بنابراین آموزش و بهسازی،
کوشش مداوم و برنامه ریزی شده به وسیله مدیریت برای
بهبود سطوح شایستگی کارکنان و عملکرد سازمانی است.