ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر
دوره 28، شماره 300 - ( 10-1396 )
جلد 28 شماره 300 صفحات 20-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
شاهانی محمد. تأثیر رتبه‌بندی شرکت‌ها در توسعه اقتصادی ایران. ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر. 1396; 28 (300) :19-20
چکیده: (1456 مشاهده)
توسعه در ایران در همه ابعاد از جمله بعد اقتصادی، راه درازی در پیش دارد. علت این مهم هم تقریباًها روشن است. تحریم‌های ظالمانه که به مثابه ترمزی کشنده جلوی توسعه کشور و تعامل با دنیا را می‌گیرد و نداشتن نقشه راهی روشن و شفاف برای توسعه اقتصادی. واژه توسعه امروز به یکی از فراگیرترین واژه‌های مورد کاربرد در کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است، میل به توسعه به ویژه پس از اینکه کشورها توانستند از زیر یوغ استعمار سربلند کرده و افق‌هایی را برای خود ترسیم کنند، افزایش چشمگیری پیدا کرد.
آنچه بدیهی است توسعه آرزویی بزرگ برای مردمان و حاکمان یک سرزمین است. در یک جامعه هنگامی که فرایند توسعه به حد قابل قبولی می‌رسد، سه تغییر اساسی را می‌توان مشاهده کرد: دسترسی مردم به امکانات اولیه زندگی افزایش پیدا می‌کند، سطح رفاه عمومی بالا می‌رود و در نهایت مردم صاحب حق انتخاب و آزادی در انتخاب می‌شوند.
به عبارت دیگر، «توسعه را می‌توان به معنای جایگزین کردن فقر با رفاه، بی‌سوادی با تخصص و مهارت، وابستگی فنی و تکنولوژیکی با استقلال و پیشتازی در علوم و در نهایت جایگزینی فساد و سلطه‌گری با شفافیت و آزادی خلاصه کرد.»
در این میان، اما کشور ما روزگار غریبی دارد، در نظر بسیاری از کارشناسان در مفاهیم توسعه‌ای هرگاه سخن از ایران به میان می‌آید از آن تحت عنوان «پارادوکس ایران» یاد می‌شود، «زیرا هرکس ظرفیت‌های مادی، اقلیمی و انسانی ایران را مورد مشاهده قرار می‌دهد، انتظار دارد که به اعتبار آنها دستاوردهای خارق‌العاده‌ای را ملاحظه کند؛ اما در عمل آنچه مشاهده می‌شود دقیقاً در نقطه مقابل آن قرار دارد.»
آنچه بدیهی است توسعه آرزویی بزرگ برای مردمان و حاکمان یک سرزمین است. در یک جامعه هنگامی که فرایند توسعه به حد قابل قبولی می‌رسد، سه تغییر اساسی را می‌توان مشاهده کرد: دسترسی مردم به امکانات اولیه زندگی افزایش پیدا می‌کند، سطح رفاه عمومی بالا می‌رود و در نهایت مردم صاحب حق انتخاب و آزادی در انتخاب می‌شوند.
به عبارت دیگر، «توسعه را می‌توان به معنای جایگزین کردن فقر با رفاه، بی‌سوادی با تخصص و مهارت، وابستگی فنی و تکنولوژیکی با استقلال و پیشتازی در علوم و در نهایت جایگزینی فساد و سلطه‌گری با شفافیت و آزادی خلاصه کرد.»
در این میان، اما کشور ما روزگار غریبی دارد، در نظر بسیاری از کارشناسان در مفاهیم توسعه‌ای هرگاه سخن از ایران به میان می‌آید از آن تحت عنوان «پارادوکس ایران» یاد می‌شود، «زیرا هرکس ظرفیت‌های مادی، اقلیمی و انسانی ایران را مورد مشاهده قرار می‌دهد، انتظار دارد که به اعتبار آنها دستاوردهای خارق‌العاده‌ای را ملاحظه کند؛ اما در عمل آنچه مشاهده می‌شود دقیقاً در نقطه مقابل آن قرار دارد.»
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
سیاست گذاری عمومی
دریافت: 1397/1/15 | پذیرش: 1397/1/15 | انتشار: 1397/1/15
دریافت: 1397/1/15 | پذیرش: 1397/1/15 | انتشار: 1397/1/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |