آموزش، بخش غیرقابل تفکیک از حیات انسان است. یک انسان به همان میزان که در مورد گرسنگی و تشنگی نیاز به غذا دارد، در مورد نحوه اداره امور واگذار شده به وی و توسعه آن نیازمند آموزش و آموختن است. لذا مشخصاً آموزش، علاوه بر در اختیار قراردادن الزامات فعالیت مؤثر میبایست با آموزش، نقش مناسب و مثبت در صحنه حیات بشری داشته باشد. آموزشهای ضمن خدمت، جدای از آموزشهای آکادمیک خواهد بود. نظریات توسعه پایدار و توسعه داناییمحور، که در اسناد مختلف توسعه در کشور مورد تأکید است، خود مستلزم شکلگیری «سازمان آموزشدهنده» هستند. برای شکلگیری سازمان آموزشدهنده و سازمان یادگیرنده ضرورت توجه به آموزشهای مهارتی و دانشی متناسب با شغل و پست مورد تصدی در سازمان امری الزامی و بنیان اصلی برای توسعه پایدار سازمان است. این مقاله که به صورت مروری و کتابخانهای تدوین یافته است بر تشریح اجمالی نظری و کاربردی موضوع «رویکردها و چالشهای آموزش ضمن خدمت در شهرداری تهران» متمرکز است و در پایان پیشنهادهایی در جهت بهبود آن ارائه شده است.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
مدیریت منابع انساني دریافت: 1397/1/15 | پذیرش: 1397/1/15 | انتشار: 1397/1/15