ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر
دوره 29، شماره 306 - ( 6-1397 )
جلد 29 شماره 306 صفحات 36-34 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
صیادی مصطفی. مدیریت تغییر برای خلق نوآوری در شرکتهای دانش‌بنیان. ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر. 1397; 29 (306) :34-36
چکیده: (1740 مشاهده)
دانش مفهومی چندوجهی است و مفهوم دانش را مبهم می‌سازد. در تعاریف مختلف، دانش در مقایسه با داده و اطلاعات، به مفهومی کاربردی‌تر در حل مسائل سازمان تشبیه شده است؛ از این‌‌رو، دانش مفهومی است مشتمل بر اندیشه و مهارت و رویه‌های جاری. روگل، دانشمند رشته مدیریت، دانش را همان اطلاعات کاربردی می‌داند که خود را در قوانین و رویه‌های جاری سازمان نشان می‌دهد. توجه دانشمندان رشته مدیریت به اقتصاد دانش‌محور، ریشه در مبانی جدید اقتصادی دارد که خلق ارزش را مبتنی بر توانمندی شرکتهای دانش‌بنیان در خلق و انتشار دانش می‌داند. در حالی که دانش منبعی استراتژیک در ایجاد مزیت رقابتی است، نوآوری به توسعه عملکرد و بهبود شاخص‌های مالی و بهره‌وری در سازمانهای دانش‌بنیان کمک می‌کند. بنابراین، منطقی است که در اقتصاد دانش‌محور امروز، مدیران رویکردی اثربخش‌تر برای مدیریت سرمایه‌های فکری خود در پیش گیرند. در حالی که توسعه فزاینده تکنولوژی، سازمانهای دانش‌بنیان را به استخدام نیروی انسانی متخصص‌تر مجبور کرده است، وظایف شغلی کارکنان به‌شکل فزاینده‌ای به سمت تحلیل بیشتر اطلاعات تمایل یافته است.
دانش در سازمانهای دانش‌بنیان در حوزه‌های مختلفی وجود دارد؛ از جمله در سطوح مدیریتی، کارکنان، فرهنگ و سیستم‌ها و رویه‌های سازمانی. نقش اساسی دانش در این سازمان‌ها کمک به بهبود عملکرد سازمانی است. دانش سازمانی تنها حاصل جمع‌شدن دانش تک‌تک نیروی انسانی سازمان نیست؛ بلکه برآیندی سیستماتیک از دانش افراد است که از طریق تسهیم دانش بین نیروی کار به‌عنوان رویه‌ای کاربردی در حل مسائل سازمانی، خود را نشان می‌دهد.
در چنین محیطی، مدیران سازمانهای دانش‌بنیان با توسعه کارآمدترین برنامه‌های تغییر، زمینه مشارکت کارکنان را در این برنامه‌ها فراهم می‌سازند. این مدیران با توسعه ساختارهای ارگانیک‌تر، توسعه اعتماد سازمانی و توانمندسازی و آموزش نیروی انسانی می‌توانند به توسعه ارتباطات درون‌سازمانی کمک کنند و انتقال قدرت تصمیم‌گیری از سطوح بالاتر به تمامی سطوح سازمان را تسهیل کنند که این خود به انگیزه بیشتر نیروی انسانی در ایده‌پردازی و بهبود نوآوری و کیفیت محصولات و خدمات منجر خواهد شد. در حالی که سازمانهای دانش‌بنیان با چالش‌های جدیدی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، فقدان یک نظریه جامع در حوزه نوآوری که راهگشای این سازمان‌ها در مواجهه با مشکلاتشان باشد، بیش از هر زمانی به چشم می‌خورد. بنابراین این مقاله، اهمیت نوآوری در سازمانهای دانش‌بنیان را بررسی می‌کند و مدیریت تغییر را به عنوان بهترین و کاربردی‌ترین نظریه، به مدیران پیشنهاد می‌دهد.
دانش در سازمانهای دانش‌بنیان در حوزه‌های مختلفی وجود دارد؛ از جمله در سطوح مدیریتی، کارکنان، فرهنگ و سیستم‌ها و رویه‌های سازمانی. نقش اساسی دانش در این سازمان‌ها کمک به بهبود عملکرد سازمانی است. دانش سازمانی تنها حاصل جمع‌شدن دانش تک‌تک نیروی انسانی سازمان نیست؛ بلکه برآیندی سیستماتیک از دانش افراد است که از طریق تسهیم دانش بین نیروی کار به‌عنوان رویه‌ای کاربردی در حل مسائل سازمانی، خود را نشان می‌دهد.
در چنین محیطی، مدیران سازمانهای دانش‌بنیان با توسعه کارآمدترین برنامه‌های تغییر، زمینه مشارکت کارکنان را در این برنامه‌ها فراهم می‌سازند. این مدیران با توسعه ساختارهای ارگانیک‌تر، توسعه اعتماد سازمانی و توانمندسازی و آموزش نیروی انسانی می‌توانند به توسعه ارتباطات درون‌سازمانی کمک کنند و انتقال قدرت تصمیم‌گیری از سطوح بالاتر به تمامی سطوح سازمان را تسهیل کنند که این خود به انگیزه بیشتر نیروی انسانی در ایده‌پردازی و بهبود نوآوری و کیفیت محصولات و خدمات منجر خواهد شد. در حالی که سازمانهای دانش‌بنیان با چالش‌های جدیدی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، فقدان یک نظریه جامع در حوزه نوآوری که راهگشای این سازمان‌ها در مواجهه با مشکلاتشان باشد، بیش از هر زمانی به چشم می‌خورد. بنابراین این مقاله، اهمیت نوآوری در سازمانهای دانش‌بنیان را بررسی می‌کند و مدیریت تغییر را به عنوان بهترین و کاربردی‌ترین نظریه، به مدیران پیشنهاد می‌دهد.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
مدیریت تکنولوژی و نوآوری
دریافت: 1397/7/14 | پذیرش: 1397/7/14 | انتشار: 1397/7/14
دریافت: 1397/7/14 | پذیرش: 1397/7/14 | انتشار: 1397/7/14
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |