پس از دو شوک بزرگ نفتی در سالهای 1973 و 1979 و در پی آن با تأثیر عواملی مانند افزایش جمعیت، جهانی شدن، مشکلات دستیابی به منابع و رشد شهرنشینی، جنبه بارز انرژی که تا دهه 1970 صرفاً فنی بود به تدریج به جنبههای اقتصادی، اجتماعی، زیستمحیطی و حتی سیاسی - امنیتی تسری یافت.
امروزه انرژی یکی از ارکان امنیت ملی و ابزاری مهم در صحنه سیاست بینالملل کشورهاست که از یک طرف به عنوان حربه سیاسی مورد استفاده قرار میگیرد و ازطرف دیگر عاملی اثرگذار در رقابت و پیشرفت اقتصادی محسوب میشود و در همین حال استفاده زیاد از منابع فسیلی انرژی موجب تغییر اقلیم و نتایج ناگوار اجتماعی و امنیتی و منازعات محلی، مهاجرت، حاشیهنشینی و ناهنجاریهای فرهنگی و اجتماعی گردیده است.
از اینرو، انرژی یکی از مهمترین پارامترهای توسعه پایدار کشورهاست که اهمیت آن به طور فزایندهای در حال رشد است و بدین جهت مدیریت انرژی که تکیه بر اصول علمی دارد، گذرگاهی گریزناپذیر برای هر کشوری است که می خواهد وارد دنیای جدید صنعت و تجارت گردد، وگرنه محکوم به ماندن در پشت دروازه دنیای نوین خواهد بود.
سیستمهای منطقهای مدیریت انرژی که تا دهه اول قرن 21 در بسیاری از کشورها در حال استقرار و استفاده بودند در سال 2011 جای خود را به سیستم بینالمللی مدیریت انرژی با عنوان ISO50001:2011 دادند که یکی از جامع ترین سیستمهای مدیریتی است و ویژگی مهم و در حقیقت وجه بارز آن در مقایسه با سایر سیستمهای مدیریتی این است که علاوه بر جنبه مدیریتی دارای جنبه فنی نیز میباشد و بنابراین مستقیماً مرتبط با مباحث مالی و اقتصادی و کاهش بهای تمام شده محصول میگردد. وجه بارز دیگر این سیستم مدیریتی به تأثیر آن بر کاهش آلودگی ناشی از مصرف سوختهای فسیلی حامل انرژی مربوط میشود که امروزه با مسائلی مانند تغییر اقلیم و گرمایش زمین دارای ارزش روزافزونی میباشد و به دلیل همین مسائل پیش بینی میشود که این سیستم از نظر پتانسیل گسترش و پذیرش در سازمانها، به گستردگی سیستم مدیریت کیفیت (ISO9000) برسد.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
سیاست گذاری عمومی دریافت: 1397/10/24 | پذیرش: 1397/10/24 | انتشار: 1397/10/24