در جهان کنونی کشاورزی به مرزهای گسترش خود رسیده است. از سوی دیگر، پیشبینی میشود جمعیت جهان در سال 2050 به بیش از نه میلیارد نفر خواهد رسید. تأمین امنیت غذایی این جمعیت در حال رشد به بخش کشاورزی و دامپروری وابسته است که خود با محدودیتهای متعددی از جمله در حوزه حاصلخیزی خاک، تغییرات اقلیم، نیروی کار ارزان، کمبود آب و غیره روبهرو است. از میان این موارد، مهمترین عامل محدودکننده در کشور ایران کمبود منابع آبی، تخلیه سفرههای آب زیرزمینی و خشکسالیهای مکرر طی سالهای اخیر است. به منظور غلبه بر این چالش، باید استراتژیهایی را برای تولید بیشتر با استفاده از منابع کمتر اتخاذ کرد. به طور کلی میتوان با کاهش پسماند تولید، بهبود کارایی و تکمیل چرخه تولید مواد غذایی به این مهم دست یافت. به طور خاص در بخش کشاورزی، الگوهایی نظیر کشاورزی دقیق، کشاورزی در فضای بسته و اصلاح ژنتیکی گیاهان در کشورهای توسعه یافته در حال پیادهسازی هستند. در این میان نباید نقش پررنگ بخش دامپروری در مصرف منابع را نادیده گرفت. در این راستا شرکتهای پیشرو در سراسر جهان در حال سرمایهگذاری بر روی تحقیق و توسعهی روشهایی نوین هستند که میتوان به تولید جایگزینهای گیاهی و آزمایشگاهی گوشت و تولید پروتئین از حشرات اشاره کرد. در این مقاله، با هدف ترویج نمونههای جهانی، ضمن تشریح هر یک از روشهای مذکور به نمونههایی از فعالیتهای صورت گرفته در این حوزهها در کشورهای مختلف پرداخته شده است.
نوع مطالعه:
گزارش مورد |
موضوع مقاله:
مديريت كيفيت دریافت: 1398/3/12 | پذیرش: 1398/3/12 | انتشار: 1398/3/12