ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر
دوره 30، شماره 318 و بهمن-اسفند - ( 12-1398 )
جلد 30 شماره 318 و بهمن-اسفند صفحات 3-2 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
سرمقاله/ مدیریت انرژی؛ تدبیر برای اینده. ماهنامه علمی - آموزشی تخصصی مدیریت تدبیر. 1398; 30 (318) :2-3
چکیده: (1224 مشاهده)
قدمت توجه به مقوله انرژی، قدمتی به اندازه طول عمر بشر دارد. از زمانی که تنها منبع انرژی در دسترس انسان، زور بازوی او بوده و انرژی ماهیچه‌های او تنها کمک برای انجام کارها محسوب می‌شده است.
در طول تاریخ و با پیشرفت تمدن بشری، منابع مختلفی از انرژی توسط انسان کشف، مهار و به کار گرفته شده است و این فرایند کماکان نیز ادامه دارد. شاید انرژی هایی مانند انرژی باد و آب و آتش از اولین منابعی بودند که توسط انسان به کار گرفته شدند. در ادامه، نیز کشف نفت به عنوان اصلی‌ترین منبع انرژی صورت گرفت. انرژی‌هایی که با عنوان کمی نامناسب تحت عنوان انرژی‌های نو معرفی می‌گردند نیز همچون انرژی خورشیدی و یا انرژی زمین گرمایی و موارد مشابه آن نیز البته جای خود را دارند. این انرژی‌ها در واقع انرژی نو نیستند، بلکه انرژی‌هایی هستند که وجود داشته‌اند و انسان از ابتدا با آنها آشنا بوده است، اما آنچه که نو است، تکنولوژی مهار این نوع انرژی‌ها و کنترل و مدیریت آنها و استفاده اقتصادی از این نوع منابع انرژی است.
همراه با توسعه تمدن بشری، استفاده از منابع انرژی به صورتی فزاینده رو به افزایش نهاده است. از دیدگاهی دیگر، شاید بتوان گفت، مهار منابع انرژی و استفاده از آنها، همان نیروی محرک تمدن بشری بوده است. همین استفاده روز افزون از منابع انرژی به مرور زمان مشخص نمود که نمی‌توان به منابع آن به عنوان منابع نامحدود نگاه کرد. به مرور زمان این مطلب در مورد انرژی حاصل از نفت و گاز و مشتقات آن به صورتی مشهود تبدیل به یک عامل تهدید‌کننده رشد و توسعه تمدن نیز محسوب گردید، به نحوی که دسترسی و کنترل این منابع به عنوان اصلی‌ترین موضوع در مدیریت کشورها به شمار می‌آید.
در طول تاریخ و با پیشرفت تمدن بشری، منابع مختلفی از انرژی توسط انسان کشف، مهار و به کار گرفته شده است و این فرایند کماکان نیز ادامه دارد. شاید انرژی هایی مانند انرژی باد و آب و آتش از اولین منابعی بودند که توسط انسان به کار گرفته شدند. در ادامه، نیز کشف نفت به عنوان اصلی‌ترین منبع انرژی صورت گرفت. انرژی‌هایی که با عنوان کمی نامناسب تحت عنوان انرژی‌های نو معرفی می‌گردند نیز همچون انرژی خورشیدی و یا انرژی زمین گرمایی و موارد مشابه آن نیز البته جای خود را دارند. این انرژی‌ها در واقع انرژی نو نیستند، بلکه انرژی‌هایی هستند که وجود داشته‌اند و انسان از ابتدا با آنها آشنا بوده است، اما آنچه که نو است، تکنولوژی مهار این نوع انرژی‌ها و کنترل و مدیریت آنها و استفاده اقتصادی از این نوع منابع انرژی است.
همراه با توسعه تمدن بشری، استفاده از منابع انرژی به صورتی فزاینده رو به افزایش نهاده است. از دیدگاهی دیگر، شاید بتوان گفت، مهار منابع انرژی و استفاده از آنها، همان نیروی محرک تمدن بشری بوده است. همین استفاده روز افزون از منابع انرژی به مرور زمان مشخص نمود که نمی‌توان به منابع آن به عنوان منابع نامحدود نگاه کرد. به مرور زمان این مطلب در مورد انرژی حاصل از نفت و گاز و مشتقات آن به صورتی مشهود تبدیل به یک عامل تهدید‌کننده رشد و توسعه تمدن نیز محسوب گردید، به نحوی که دسترسی و کنترل این منابع به عنوان اصلی‌ترین موضوع در مدیریت کشورها به شمار می‌آید.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
سیاست گذاری عمومی
دریافت: 1399/4/22 | پذیرش: 1399/12/10 | انتشار: 1399/12/10
دریافت: 1399/4/22 | پذیرش: 1399/12/10 | انتشار: 1399/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |