زمانی که داراییهای یک سازمان/کسبوکار از برآورده کردن کارکرد و مأموریت مورد انتظار آن مجموعه بر نمیآیند، عموماً سازمان/کسبوکار (چه دولتی و چه خصوصی) متحمل ضرر و زیان، چه مالی و چه غیر آن میشود. این زیان میتواند مستقیم و بیدرنگ، مانند هزینههای غیر ضروری ناشی از خرابیهای زودهنگام داراییها و تجهیزات و یا کاهش درآمد به دلیل توقف تولید یا خدماترسانی باشد. به بیان دیگر در این موارد، هم خود دارایی فیزیکی به تنهایی مهم بوده و مدیریت صحیح آن موجب افزایش طول عمر، کاهش ضایعات، کاهش هزینهها، کاهش مخاطرات و حوادث زیانبار میگردد و هم جایگاه آن دارایی در یک سیستم بزرگتر کلیدی بوده و نقش و تأثیر بیبدیل در استمرار عملیات و پیشگیری از توقفهای ناخواسته و زیانبار دارد. از این جهت، داراییهای فیزیکی در مجموعههای تجهیز-محور از یکسو تأثیری انکارناپذیر بر سطح آمادگی عملیاتی این مجموعهها دارند و از سوی دیگر سطح خدماترسانی آنها نیز به طور عمده وابسته به کیفیت مدیریت این داراییها است.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
استراتژی و تحول دریافت: 1400/9/22 | پذیرش: 1400/5/10 | انتشار: 1400/5/10