دوره 24، شماره 252 - ( 3-1392 )
جلد 24 شماره 252 صفحات 69-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
، s.sh1362@gmail.com
چکیده: (4806 مشاهده)
• آیا در اختیار داشتن منابع طبیعی بیشتر، به معنای رشد اقتصادی بیشتر و سطح توسعه بالاتر است؟
• چرا برخی کشورها با وجود ذخایر غنی منابع طبیعی، همچنان در شمار کشورهای فقیر و توسعه‌نیافته محسوب می‌شوند؟
• آثار ورود درآمدهای هنگفت ارزی ناشی از صدور منابع هیدروکربنی به اقتصاد کشورهای نفت‌خیز چیست؟
1- مفهوم "بیماری هلندی "
تصور عمومی این است که کشورهای دارای منابع معدنی، کشورهای خوشبختی هستند. این دیدگاه از آنجا ناشی می‌شود که انتظار می‌رود درآمدهای کلان ناشی از صدور منابع طبیعی ایجاد ثروت کند، رشد اقتصادی را بهبود ببخشد و نهایتاً فقر را کاهش دهد. منطق پشت این تصور شاید این جمله تمثیلی باشد که "پول نمی‌تواند شادی را خریداری کند، اما پیش قسط خوبی است". تئوری‌های اولیه اقتصادی نیز می‌گویند که علی القاعده قیمت بالای منابع طبیعی باید از طریق افزایش جریان کلان درآمدی ناشی از صادرات، منابع لازم برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌ها و برنامه‌های توسعه‌ای را فراهم نماید.
اما بر خلاف تصور اولیه و به رغم این که چنین ذخایری، دارایی و بخشی از سرمایه طبیعی هر کشور به حساب می‌آیند شواهد تجربی و مطالعات فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد وابستگی بیشتر به منابع ملی و منطقه‌ای به رشد اقتصادی کمتری منجر شده است و کشورهای دارای منابع معدنی غنی به ویژه کشورهای در حال توسعه الزاماً عملکرد اقتصادی مناسبی نداشته اند...
دریافت متن کامل
دریافت متن کامل
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
سیاست گذاری عمومی
دریافت: 1392/4/16 | پذیرش: 1392/5/23 | انتشار: 1392/5/23
دریافت: 1392/4/16 | پذیرش: 1392/5/23 | انتشار: 1392/5/23
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |