من در طول سالها چیزهایی بسیاری را دیدهام که پیچیدهتر شدهاند. مثلاً ارتباطات را در نظر بگیرید: کانالهای جدید ارتباطی چون: تلفن همراه، کنفرانس ویدئویی، پیامک، ایمیل و سایتهای اینترنتی به ما این امکان را میدهند تا کسب و کارمان را در هر زمان و مکانی پیش ببریم. اما با چه هزینهای؟ این روزها مطالعات بسیاری انجام شدهاند که نشان میدهند بهرهوری، بهدلیل پیچیدگی روشهای ارتباطی معمول، درحال کاهش است.
بگذارید مثال دیگری را بررسی کنیم: گزارشدهی.با استفاده از ابزارهای الکترونیک، میتوانیم گزارشهای فوقالعادهای تولید کنیم که شامل: نمودارها، نقشهها، برآوردها، گزینهها، تحلیل دادهها و ... باشند. اما زمانی که بخواهیم از این محتوا در عمل استفاده کنیم، آیا پاسخها بهصورت اساسی تغییر نمیکنند؟ من اینگونه فکر نمیکنم. آیا باید کار اضافی را انجام دهیم؟ مطمئناً چنین است.
در تلاش برای کاهش پیچیدگی، من مفهومی را بهکار میگیرم که نام آن را "سادگی با قابلیت" گذاشتهام. رویکرد این است که هر کاری در کسب و کارمان انجام میدهیم باید به اندازهای ساده باشد که قابلیتهای لازم را برای دستیابی به نتایج مورد نظر ارائه کند (سادگی باقابلیت.) برای این منظور ما نیازمند تمرکز بر نتایج هستیم و نباید اجازه دهیم توفان دادهها، اطلاعات و فناوریها که در دل آن زندگی میکنیم، ما را از مسیرمان منحرف کند. پیچیدگیهای غیرضروری باعث افزایش زمان، هزینه، سردرگمی و نیاز به آموزش بیشتر و هدر رفت منابع میشوند و در نهایت به کاهش بهرهوری و در بسیاری از موارد کاهش ارزش مورد انتظار ذینفعان میشوند.
دریافت متن کامل
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
سازمان و سیستم دریافت: 1392/5/23 | پذیرش: 1393/6/18 | انتشار: 1393/6/18