امروزه، ورزش از قالب یک فعالیت فردی سرگرم کننده خارج و به یک صنعت تبدیل شده است؛ صنعتی درآمدزا و هوی تساز.
ورزش هر روز توجه عمومی و رسانهای بیشتر و به تبع آن، سرمایهگذاریهای دولتی و خصوصی افزونتری را به خود جلب میکند
و چه بسا بهزودی درآمدزاترین صنعت جهان شود . میادین ورزشی به عرصه وانمایی هویتهای ملی تبدیل شدهاند، بهگونهای که
ملتها بخشی از هویت خود را در پیروزیهای ورزشی میجویند.
بیشک صنعت ورزش هم از قوانین عمومی حاکم بر دیگر صنایع پیروی میکند و فرمولهای موفقیت در ورزش همانهایی
هستند که کامیابی در صنعت را به همراه میآورند: داشتن چشمانداز بلندمدت در ابعاد ملی، برنامهریزی استراتژیک، استعدادیابی ،
تخصیص بهینه منابع مالی و انسانی، تدوین قوانین تسهیلگر رشد ورزش، وضع مکانیزمهای حمایتی از بخش خصوصی در
ورزش و ...
اگرچه ورزش کشور در سالهای اخیر به موفقیتهای بینالمللی در خور توجهی دست یافته، اما نکته در اینجاست که اگر نظام
مدیریت ورزش کشور بهصورت نظاممندتر و با بهرهگیری بیشتر از تجربیات برتر جهانی مدیریت میشد، امروزه، این موفقیتها
از لحاظ کمیت افزونتر و از لحاظ کیفیت درخشانتر میبودند.
میزگرد این شماره تدبیر به بررسی موضوع مدیریت ورزشی، ابعاد آن، شاخصها و شایستگیهای مدیران ورزشی موفق،
روشهای استعدادیابی در ورزش و در نهایت، تحلیل قوانین حاکم بر ورزش کشور میپردازد. شرکتکنندگان در میزگرد که از
فعالان و مدیران باسابقه ورزشی کشور هستند، علاوه بر تحلیل فضای فعلی ورزش کشور و مقایسه آن با کشورهای صاحب
ورزش جهان، به ارائه راهکارهای کاربردی برای شکوفایی روزافزون ورزش کشور با توجه به پتانسیلهای موجود پرداختهاند.
دریافت متن کامل
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
سیاست گذاری عمومی دریافت: 1393/4/29 | پذیرش: 1393/4/29 | انتشار: 1393/4/29