دانش ضمنی به یکی از مزیتهای رقابتی غیرقابل تقلید در فضای رقابتی امروز تبدیل شده است. این نوع دانش به مرور زمان و در اثر تجربه به دست میآید، پس طبیعتا افراد باتجربه از دانش ضمنی بیشتری برخوردارند. وقتی این افراد به سنین بازنشستگی می رسند، در صورتی که سازمان مکانیسم تعریف شده ای برای بهره گیری از این دانش نداشته باشد، افراد با بازنشستگی این دانش را با خود خارج می کنند. این پدیده از دو جهت میتواند برای سازمان مخرب باشد: نخست، سازمان با نوعی خلأ دانشی مواجه میشود و دوم، همین افراد باتجربه ممکن است کسب و کاری جدید راه اندازی کنند و به رقیب جدی سازمان خود بدل شوند. بنابراین بهره مندی از دانش و تجربه بازنشستگان برای سازمان اهمیت اقتصادی نیز دارد. از سوی دیگر، وقتی کارکنان جوان می بینند که سازمان بازنشستگان خود را رها میکند و آ نها را در چتر حمایتی خود نگه نمیدارد، این پیام غیرمستقیم را دریافت میکنند که نباید تمام توان خود را برای سازمان بگذارند. اگرچه امروز توجه به بهره مندی از تجربه بازنشستگان بیشتر در بعد سازمانی اهمیت می یابد، اما هرم جمعیتی کشور نشان می دهد که به زودی درصد قابل توجهی از جمعیت کشور به سنین بازنشستگی خواهد رسید. آن زمان کاهش جمعیت کاری یک واقعیت اقتصادی خواهد بود که از همین امروز باید برای آن تدبیری اندیشه شود. تدبیر در میزگرد این ماه خود، به بررسی پدیده بازنشستگی از سه بعد فردی، سازمانی و ملی پرداخته و کوشیده است تا ابعاد موضوع را بهگونه ای واشکافی کند که سازمانها و دولتها را نسبت به اهمیت برنامه ریزی برای پدیده بازنشستگی آگاه تر سازد. اگرچه تشکیل کانونهای بازنشستگی در کشور سابقه ای چند دهه ای دارد، اما این میزگرد با دعوت از بنیانگذاران انجمن یاوران و پیشکسوتان سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، به معرفی یک تجربه نوین در بهره مندی از دانش و تجربه بازنشستگان پرداخته است که می تواند الگویی برای همه سازمانها و شرکت ها در برنامه ریزی برای بهر همندی از قابلیتهای پیشکسوتان خود باشد.

متن کامل [PDF 579 kb]   (1 دریافت)