دوره 26، شماره 273 - ( 3-1394 )
جلد 26 شماره 273 صفحات 43-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2304 مشاهده)
در ایران، نظام آموزش مدیریت بارها مورد
انتقاد پژوهشگران و صاحب نظران قرار گرفته
است. به اعتقاد شماری از صاحب نظران، پیوند بین
نظام آموزشی و نظام صنعتی یا خدماتی قطع شده
است. برنامه ریزی آموزشی در اغلب کشورهای
در حال توسعه با ملاحظه عرضه نیروی انسانی
انجام میگیرد. در این شرایط، آموزش نتوانسته
است رسالت خود را در جهت ارتقای سطح توسعه
سیاسی-اقتصادی جامعه به انجام برساند.
تأملی موشکافانه در ماهیت و پیشینه برنامه های
آموزش مدیریت در ایران و ملاحظه دیدگاه های
کارشناسان و صاح بنظران این عرصه نشانگر آن
است که تحلیل دقیق و همه جانبه وضعیت موجود
آموزش مدیریت در کشور را )اگر بتوان به عنوان
یک نظام فرض کرد( باید به عنوان زیرسیستم
کلی جامعه تحلیل کرد. بر این اساس، بررسی نظام
آموزشی می بایست با نگاهی همه جانبه و از خارج
سیستم صورت پذیرد که خود نیاز به بررسی های
جامعه شناختی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دارد.
هدف این مقاله بررسی و تبیین چال شها و مشکلات
موجود در عرص ههای فوق نیست بلکه هدف بررسی
چالش ها و ملاحظاتی است که در فرایند اجرای یک
پروژه آموزشی می بایست در نظر گرفته شوند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |