تکامل نقش دولتها در توسعه انسانی جوامع در سه پارادایم دولتها به مثابه موتور توسعه، دولت کوچک و حکمرانی نیک خلاصه میشود و نظریه حکمرانی نیک پاسخی به ناکارآمدیها و شکستهای دو گزینه اول در توسعه جوامع است. منظور از حکمرانی نیک دستیابی به نیکی در سطح جوامع از طریق نهادگرایی و ایجاد قواعدی برای تنظیم روابط میان انسانها به منظور ساختارمند کردن تعاملات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی آنهاست. به بیان دیگر، حکمرانی نیک، مدیریت کارآمد و اثربخش بر حکومت کنندگان از طریق تأسیس و بهبود مستمر نهادهای رسمی و غیررسمی و تنظیم روابط میان حکومت کنندگان با جامعه مدنی و بخش خصوصی به گونه ای است که شاخصهایی نظیر پاسخگویی، مسؤلیت پذیری، عدالت جویی و... )شاخصهای حکمرانی نیک( منجر به بهبود شاخصهایی نظیر درآمد سرانه، تولید ناخالص داخلی، توزیع درآمد، تورم، اشتغال و ... )شاخصهای توسعه انسانی( شود. برای تحقق این موضوع، ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات به ویژه با عنایت به گسترش روزافزون و تأثیرات شگرف آن در زندگی روزمره نقشی مهم و بنیادی دارد. به عبارت دیگر، هرچه متفکران حوزه توسعه انسانی به شرح حکمرانی نیک و طرح راهکارهای عملیاتی برای آن میپردازند، متخصصان حوزه فاوا بیشتر آن را در قلمرو موضوعی خود مییابند، به گون های که حتی میتوان ادعا کرد بدون استفاده از فاوا امکان تحقق حکمرانی نیک در جوامع فعلی میسر نیست و بدون " حکمرانی الکترونیکی "، حکمرانی نیک محقق نخواهد شد

متن کامل [PDF 244 kb]   (3 دریافت)