تاریخچه مدیریت تکنولوژی به حدود شش دهه قبل بر میگردد و در این مدت توجه دانشگاهیان و صنعتگران را به خود جلب ک رده
است. طی ده ههای اخیر، مدیریت تکنولوژی به عنوان کی موضوع مستقل در عرصه مدیریت مطرح شده است و ک نشگران این حوزه،
تئوریها و کاربردهای فراوانی را برای پژوهشگران و صنعتگران ارائه کرده اند و محافل علمی و تخصصی، در سطح وسیعی به کنکاش
در ابعاد مختلف این حوزه پرداخته اند.
یک تعریف متداول، مدیریت تکنولوژی را چنین توصیف میکند: فرایندی است که دربرگیرنده برنامه ریزی، هدایت، کنترل و هماهنگی
در توسعه و به کارگیری قابلیتهای تکنولوژ کیبرای محقق کردن اهداف استراتژکی و عملیاتی یک سازمان بوده و میتواند نیازهای
مدیریتی را در ارتباط با استراتژی های متناسب با شرایط حال و آینده برای توسعه و به کارگیری تکنولوژیها برآورده سازد.
جامعه وقتی پیشرفت میکند که تکنولوژیهای جدید امکان انجام امور را با کارایی بیشتر، هزینه کمتر یا به طور کلی با روشی کاملاً
متفاوت در مقایسه با تکنولوژ یهای موجود فراهم سازند. غالباً این تکنولوژ یها ک ه بر پایه اصول مهندسی ی ا علمی شکل م یگیرند،
با تکنولوژ یهای موجود تفاو تهای اساسی دارند، ب هگونه ای ک ه نوعی عبور تند از تکنولوژ یهای متداول تلقی م یشوند و با شتاب
فزاینده ای، بسیاری از بازارها را تحت تأثیر خود قرار م یدهند.
ظهور رو به رشد تکنولوژ یهای جدید، این سؤال مهم را به ذهن متبادر میسازد که منشأ پیدایش آ نها کجاست و چگونه شکل
می گیرند. برخی از متفکران بر این باورند که آ نها به عنوان پدید ههای درون زا، از درون نظامهای اجتماعی-اقتصادی سر بر می آورند و
وابسته به شرایط جغرافیایی نیز هستند و مقتضیات محلی در پیدایش آ نها مؤثرند؛ چراکه مناطق مختلف، به طور غیرقابل تصوری دارای
تر یکبی پیچیده از روابط اجتماعی، مناسبات تولیدی و نظا مهای ارزش آفرینی هستند ک ه به طور بالقوه م یتوانند برای فعالی تهای آینده
اقتصادی، تقویتک‌ننده ی ا بازدارنده باشند.
در حالی که جغرافیای اقتصادی، به عنوان یکی از پایه های اصلی نظا مهای اقتصادی-اجتماعی به شمار میرود، درک این نکته که
عوامل محیطی چگونه بر شکل گیری تکنولوژ یهای جدید تأثیر می گذارند، از اهمیت خاصی برخوردار است. نوآوری نیز غالباً به عنوان
یک پدیده بسیار وابسته به سرزمین و شرایط و عوامل محیطی به شمار میرود و دستاوردهای آن را به هیچ وجه نمیتوان تصادفی تلقی
کرد، بلکه بازتابی است از شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نهادی ک ه از سابقه تاریخی و میراث گذشته صنعتی و تکنولوژ کییک
سرزمین نشأت میگیرد.
از سویی دیگر، ساختارهای موجود اجتماعی-سیاسی–اقتصادی، دربرگیرنده مجموع های از منابع و دارای یها هستند ک ه ک نشگران
از تر یکب مجدد آنها و تلفیق با منابع و دارای یهای جدید، م یتوانند نظا مهای جدیدی را بیافرینند. به عبارتی دیگر، سرزمی نها به
لحاظ ظرفیتی ک ه برای حمایت از تکنولوژ یهای جدید دارند، با کی دیگر متفاوت اند و بر این اساس، فضای جغرافیایی هر منطقه، نقش
تعیین کنند های در خلق مسیرهای جدید تکنولوژکی ایفا میکند.