در سال های اخیر مدیریت استعداد توجه تحقیقی فزاینده ای را به دلیل توانایی آن برای ایجاد و حفظ مزیت رقابتی سازمانب ه خود جلب کردها ست.ا ساساً مدیریت استعداد مربوط است به خلق یک مجموعه استعداد از منابع بیرونی و داخلی، مستقر نمودن این منابع در جایگاه های محوری )کلیدی(، کار برروی انگیزش، تعهد سازمانی و سایر نقش های آنها که به عملکرد و کارآیی سازمانی کمک م یکنند. چنین درکی از مدیریت استعداد بر توجه به تمایز و خروج از رویکرد مدیریت منابع انسانی کلاسیک تمرکز م یکند. این بدان معناست که سازمان خواهان به کارگیری فعالانه استعدادها در زندگی سازمانی، مجبور است مسیرهای سرمایه گذاری روی صلاحیت ها و توانایی های آنها را کشف کند و ساختارها، استراتژی ها و شرایط پیرامونی را برای تشویق کارمندانش در جایگاه های محوری آماده نماید تا به موفقیت سازمانی کمک کند.