چنانچه در نوشتارهای پیشین گفته شد، انسان چندین نیاز ذاتی مهم دارد که با زندگی او عجین و آمیخته است؛ نیاز کنجکاوی و کشف ناشناخته‌ها، نیاز ابداع و ابتکار و خلق و نوآوری، نیاز عشق به زندگی و حیات و زنده ماندن و نیاز عشق به یادگیری. چنین نیازهایی زندگی انسان را پویا و متغیر می‌کند و انسان را در مسیر پیشرفت و تکامل و بالندگی قرار می‌دهد. این نیازها و بسیاری موارد دیگر، خاص انسان است و نه سایر موجودات زنده و به همین دلیل است که برترین موجودات نیز روش و منش حیات و زندگی پیشینیان خود را برای میلیون‌ها و شاید میلیاردها سال تکرار می کنند و این مسیر یکنواخت و تکراری از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود، اما اشرف مخلوقات یعنی انسان، حکایتی متفاوت و روایتی دیگر دارد و لذا هر زمان نو می‌شود و دنیا و ما و تکامل معنی می‌یابد.