برای گذار از تقلید و مونتاژکاری به نوآوری صنعتی، قابلیت تجسم فناوریهای جدید در ماشین ابزار ضرورتی اجتناب ناپذیر است. در واقع، این قابلیت ماشینسازی است که امکان ساخت و تولید اقتصادی طرحهای نوآورانه ارائه شده توسط دفاتر توسعه محصول جدید را در کشور فراهم میسازد. در حال حاضر، بخش صنعت کشور به دلیل دچار شدن به آفت مونتاژکاری، علاوه بر اینکه انگیزهای برای تعامل عمیق با بخش تحقیقاتی و دانشگاهی کشور برای توسعه فناوری ندارد، قابلیت اشتغالزایی اندکی برای جوانان تحصیلکرده دارد. لذا، حرکت بخش صنعت کشور از مونتاژکاری به نوآوری صنعتی یکی از الزامات اساسی برای گذار به اقتصاد مقاومتی و ارتقای ظرفیت اشتغالزایی است. تجربه نشان داده است که بسیاری از کشورهای صنعتی، در فرایند توسعه خود، توسعه صنعت ماشینسازی را به عنوان مهمترین اولویت انتخاب نمودهاند. صنعت ماشینسازی از لحاظ ساختار بازار و ماهیت تقاضا، رژیم فناوری و دانش فنی، و نحوه نقشآفرینی دولت در حمایت از این بخش نسبت به سایر صنایع تفاوت اساسی داشته و از پیچیدگیهای قابل توجهی برخوردار است. پیچیدگیهایی که بیتوجهی به هر یک از آنها، نتیجهای جز شکست سیاست در توسعه این بخش در کشور را در پی نخواهد داشت. در این مقاله، سعی شده این پیچیدگیها مورد بررسی قرار گیرد و چالشهای کشور در سیاستگذاری در این زمینه مورد بحث واقع شود.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
مدیریت تکنولوژی و نوآوری دریافت: 1397/7/14 | پذیرش: 1397/7/14 | انتشار: 1397/7/14