رهبران دانشگاهی، راهبران عالیترین سازمانهای بشری هستند که جوامع را از طریق علم، دانش و فناوری، راهبری میکنند. این نقش خطیر نیازمند توسعه و تعالی حداکثری آنهاست. "رهبری دانشگاهی" از یکسو و "انسان دانشگاهی" از سوی دیگر، رویکردی را برای توسعه و تعالی طلب میکند که ضمن کارآمدی، مناسب این دو نیز باشد.
رویکرد خودتوسعهای با ایجاد قلمرو گفتگویی خودگردان، خودراهبر، خودارزیاب و خودانگیخته، چارچوب نظری و عملی به خصوصی را فراهم میکند که، رهبران دانشگاهی با استفاده از آن میتوانند به شکل اثربخش و کارآمدی خود را توسعه دهند. به علاوه سبب انتشار این رویکرد در بدنه جامعه شده تا آحاد افراد جامعه برای توسعه خویشتن احساس آگاهی، ارزش، مسئولیت، عاملیت و انگیزش نمایند و به این ترتیب، چرخ محرک توسعه انسانی جامعه، با قوت و سرعت بیشتری به حرکت درآید.
تحقق چنین امری نیازمند مطالعه عمیق، دقیق و مستمر رویکرد خودتوسعهای و شناسایی ابعاد نظری و عملی آن است تا بتوان کاربست این رویکرد را ساده و امکانپذیر نمود. این کتاب تلاشی علمی-فنی در تحقق چنین هدفی بوده و کوشیده است ضمن اتکا به تجارب ملی و بینالمللی، نسخهای قابل استفاده از رویکرد خودتوسعهای را برای رهبران دانشگاهی فراهم نماید. در این کتاب، خودتوسعهای رهبران دانشگاهی در قالب چند بعد کلیدی تشریح شده که در کنار یکدیگر مدلی کارآمد و مؤثر را به دست میدهد.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
استراتژی و تحول دریافت: 1399/4/22 | پذیرش: 1399/12/10 | انتشار: 1399/12/10