مفهوم بهرهوری به معنای استفاده بهینه از منابع، زمانی مطرح شده است که انسان با مفهومی با نام محدودیت در منابع مواجه شده است. شاید در ابتدای ایجاد تمدن بشری، در زمانی که انسان هوشمند حیات خود را آغاز کرده و جرقههای ایجاد جوامع بشری و زندگی اجتماعی زده شده، مفهوم محدودیت منابع برای انسان به عنوان یک مسئله مطرح نبوده است. جمعیت بسیار کم انسانها و منابع طبیعی فراوان از همه نوع آن، این احساس را ایجاد میکرده است که چیزی به نام محدودیت در منابع وجود نداشته و اگر محدودیتی وجود دارد، محدودیت در دسترسی به منابع پایانناپذیر است. پس اگر انسان بتواند با ارتقای سطح تکنولوژی امکان دسترسی و بهرهبرداری از منابع را افزایش دهد میتواند با رفع موانع با کامیابی تمام زندگی کرده و از مواهب بیانتهای طبیعی موجود بهره ببرد.
اما با توجه به افزایش جمعیت و نیز سرعت سرسامآور در ارتقای سطح تکنولوژی بهرهبرداری از طبیعت و نیز بالارفتن سطح مصرف، انسان را به جایی رساند که به این باور رسید منابع طبیعی یک منبع نامحدود و لایتناهی نبوده و بهسرعت قابلیت بهرهبرداری خود را از دست داده و بهنوعی نابود و از دسترس خارج میشود.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
استراتژی و تحول دریافت: 1400/9/22 | پذیرش: 1400/6/10 | انتشار: 1400/6/10