نگاه به انسان پیوسته در حال تغییر است. از نگاه ابزاری تا نگاه اشرف مخلوقات. این طیف وسیع اگرچه تفاوت چندین قرن فاصله زمانی در رویکرد و نگرش است، اما هنوز این طیف از نگرش و بینش در جامعه و سازمانهای عصر حاضر مطرح است. بهترین معیار برای این واقعیت، نه حرف و ادعا که عمل و عملکرد است و حاصل آن انسانهای مؤمن به ارزشها و اهداف سازمان، با نگرش مثبت، انگیزه بالا و متخصص و صاحب دانش و مهارت لازم یا بالعکس، بیایمان به اهداف و ارزشهای سازمان، با نگرش منفی، بیانگیزه و غیرمتخصص با دانش و مهارت پایین است.
ما در جامعه و سازمانهای خود، عارضه و درد را حس میکنیم و از پیامدهای منفی آن رنج میبریم اما به علل واقعی آن نمیپردازیم. عارضه بهرهوری پایین منابع انسانی که حاصل مدیریت ضعیف منابع انسانی است، به شکل بیکاری پنهان، عدم تناسب شغل و شاغل، ضعف روحیه کاری، لختی و خمودگی، بیرغبتی نسبت به انجام امور محوله، شایعهپراکنی، پرداختن به مسائل حاشیهای و دور شدن از مسائل اصلی و واقعی، غرور کاذب، مسئولیتگریزی، تعهد پایین نسبت به سازمان و اهداف آن، بیتفاوتی نسبت به مسائل و آینده سازمان، بیاعتمادی و ... خود را نشان میدهد.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
مدیریت منابع انساني دریافت: 1396/8/17 | پذیرش: 1396/8/17 | انتشار: 1396/8/17